NAWA AAYAM

बैसालु उमेरको रहर पूरा गर्न खोज्दा

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV7lu8vsYF2Q515VBJEC43vE8eGYHo6RClnTZfZ-tfGJx_VdeHktsGGZ955sKpThw282s6pbKXfO5aXrC8Z7TVaHTC8AuHFEoWsz7J6c5oCFFbYGQ-mKAcn4Sp_V8wgn-08jQYOcUWOTgF/s1600/0000000.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV7lu8vsYF2Q515VBJEC43vE8eGYHo6RClnTZfZ-tfGJx_VdeHktsGGZ955sKpThw282s6pbKXfO5aXrC8Z7TVaHTC8AuHFEoWsz7J6c5oCFFbYGQ-mKAcn4Sp_V8wgn-08jQYOcUWOTgF/s320/0000000.jpg" width="320" /></a></div>
सुमन अधिकारी<br />
<br />
म सोच्ने गर्थे<br />
दुई चुल्ठोको बिचमा सिन्दुर भरेको दिन<br />
नाडि भरी चुरा छिन छिन बजाउदै,<br />
त्यो जन्म घरबाट बिदा हुदै<br />
पराइको घरलाई आफ्नै मानी गएको दिन<br />
साच्चै म रानी हुन्थे<br />
अनि म मेरो आखा र मनमा सजाएको<br />
मेरो राजासित जान पाउथे ।<br />
<br />
शिरदेखी पाउसम्म<br />
गहनाले ढक्कमक्क ढाकिएर<br />
फरिया चोलि<br />
हातमा मेन्दि<br />
शिर मास्तिर घुम्टो चिटिक्क पारेर ।<br />
<br />
यस्तै यस्तै सपना<br />
उर्लदो बैसाले<br />
ढाकिएका नयनमा<br />
देख्ने गर्थे म ।<br />
<br />
मलाई त बाबा ममिले गर्नुभएको<br />
जिन्दगी भरको मायाभन्दा पनि<br />
यहि दुई चार दिनमा<br />
उसैले गरेको माया धेरै लाग्न थालि सकेको थियो<br />
अनि मैले अहिलेसम्म सुनेका बुझेका सारा<br />
कुरा झुठो र<br />
केवल हाम्रो माया प्रेम साचो देख्न<br />
थालेको थिए<br />
मेरा यी वैसालु आखाले ।<br />
<br />
तर अह मैले ख्याल गरिन<br />
यी दुई हत्केलामा<br />
जसरी त्यो दिन रङ्गीविरङ्गी चुरा सजिएका थिए<br />
त्यसैगरी एकाअर्काको गलामा माला साटासाट गरि<br />
दुई मनले जोडिएको<br />
प्याराप्यारा नातालाई  मैले  सजाउनु पर्छ भन्ने कुरो।<br />
<br />
छोरी भान्जी नन्द जस्ता<br />
प्यारा नातामा<br />
सानो कुरामा चित्त नबुज्दा<br />
रिसाउने मान्छे म<br />
सासु माइजू भाउजू जस्ता<br />
कर्तव्यका नातामा<br />
ठुलो कुराले मन दुखाउदा<br />
चित्त बुजाउनु पर्छ भन्ने कुरो।<br />
<br />
हेक्का भएन<br />
गलामा सजिएका पहिरनले<br />
मलाई त्यो एकदिन वजनदार बनाएसरी<br />
जिवनमा एकदिन रानी झै सुन्दर<br />
बनाइदिने त्यो विवाहले<br />
मलाई कर्तव्यका गर्हुङगा गर्हुङगा भार<br />
जिन्दगी भरलाइ थमाइदिनेछ भन्ने कुरो ।<br />
<br />
म त केवल उम्किन चहान्थे,।<br />
ती कहिल्यै नमेटिने दुख कष्ट र संघर्षबाट<br />
अनि<br />
चहान्थे चखेवाको जोडी जस्तै<br />
वैसालु उमेरमा भेटिएको,<br />
जोडी ढुकुर झै माया प्रेम गासिएको<br />
उहाँसङ्गै लम्किन सुखै सुखको लोक बाट<br />
मेरा सपनाका गन्तव्यतिर ।<br />
तर अजानमा मैले कोपिलाबाट मलजल गरि<br />
हुर्काएका सपनाहरूलाइ<br />
मैले छिनभरमै उखालेर फालिदिएछु ।<br />
<br />
हामी सन्तानकै<br />
नाना खाना अनि<br />
मिठा मिठा सपना लागि<br />
पुरा गर्न<br />
हाम्रो ममि डेडि क्षितिज वारिपारी<br />
दुई मुटु एक ज्यान भइ<br />
बाच्नु भएको कुरा मैले भुलेछु ।<br />
<br />
<br />
हो, मैले सानैमा विहे गरेर ठुला ठुला मेरा<br />
सपनाहरू लाई छिनमै ध्योस्त पारिदिएछु ।<br />
<br />
विवाहको केही महिना पछि<br />
सन्तान जन्माउने रहर भयो<br />
त्यहीँ खाचो पूरा गर्न<br />
गर्वमा एउटा नासो बस्यो<br />
डक्टर साहेब भन्नुहुन्थ्यो<br />
ूकलिलो बच्चाले अर्को बच्चा जन्माउन खोज्दा<br />
आमा र बच्चा दुवैलाई जोखिम छ भनिू<br />
डर लाग्थो कतै म<br />
आफ्नो कोखमा हुर्की रहेको मेरो गुडियालाइ<br />
मेरो काखमा खेलाउन पाउदिन भनेर<br />
यो भनेको दुई महिना बिता नबित्दै<br />
त्यही एक नसोपनी दैवले खोसिदियो<br />
मेरो त्यो दुई जिउको एक जुउ<br />
कहिलै नफर्किने बाटो जादा खेरी<br />
आँखा रसाइ मात्र रह्यो<br />
म र म भित्रको उसको २र३ महिने यात्रालाई सम्झदा खेरी ।<br />
<br />
समाजले त मलाई दोष दियो अरु<br />
२ बच्चा कोखबाट जन्मनै नपाई खस्दाखेरि<br />
म चै दोष कसलाई दिउ<br />
भाग्य फुटि जादा खेरि<br />
दोष दिउ कि म आफ्नो कर्मलाइ<br />
या दिउ त्यो चन्चले वैसालाइ<br />
या त दिउ दोष म छोरिको कुरा मन्ने आमाबा लाई<br />
या त दिउ दोष म जेल नै हाल्छ्न भनी सबै बाट<br />
लुकिछिपी गरेको बिहेलाइ<br />
या दिउ दोष अब डाक्टरको कुरा नखाइ<br />
निरन्तर बच्चा जन्माउन गरेको त्यो प्रयासलाई<br />
<br />
त्यसपछि घरमा अर्को विहे गर्ने कुरा<br />
हुँदै थियो<br />
कलकलाउदो जवानिको आडमा आएर<br />
लिएको मैले निर्णय अनि<br />
मेरो खुशीको निम्ति र कर्तव्य पूरा गर्ने आशमा<br />
मेरा अभिभावकले लिएको निर्णयले<br />
भर्खरै विहे गर्ने<br />
पुग नपुग उमेरले<br />
एउटा सौता पाउने हालमा<br />
हालमा ल्यैदिन्छ भनेर  मलाई थाहा थिएन<br />
<br />
त्यो रात म रातैभरी रुदै बसे<br />
तर<br />
मेरो पति पनि मेरो साथमा नभएको बेला,<br />
जन्मघरमा झै<br />
आँसु पुछिदिन<br />
बुबा आमा बनी कोहि आएनन्<br />
दुखमा साथ<br />
दिन दिदीभाइ बनी कोहि आएनन्<br />
मनको व्यथा सुनी दिएर<br />
मन हलुँगो पारिदिन<br />
साथीसङ्गी बनी कोहि आएनन् ।<br />
तब यस्तो लाग्यो कि<br />
जन्मघर छोडी पराइ घर जानू भनेको त<br />
साच्चै नै सबैको मनबाट नै पर पुग्नु हो जस्तो ।<br />
त्यसपछि मनमा विभिन्न कुरा खेलाउदै<br />
रुदारुदै आखाको डिलमा आँसु नटुटी<br />
त्यो रात त्यतिकै बितेर छर्लङ्ग  उज्यालो भएछ।<br />
<br />
हिजोको कुरा नबिर्सेर होला<br />
सधैं सबैको अनुहार उज्यालो मात्रै देख्ने<br />
यी आखाले<br />
आज सबै अध्यारो अध्यारो मात्रै देखिरह्यो<br />
यतिकैमा दिन ढलेर फेरि रात पार्यो<br />
सबै पशुपन्क्षी गुड फर्के सरि<br />
मेरो श्रीमान पनि<br />
शहरबाट गुड फर्किनु भयो त्यो दिन<br />
ममीडेडी भन्नुहुन्थ्यो<br />
अर्को बुहारी चाहिन्छ भनी<br />
यहि बेला उहाँहरुलाइ<br />
मैले हाम्रो माया प्रेम सम्झाए<br />
सानैमा माइतबाट सबैलाई छोडी आएको क्षण सम्झाए<br />
उमेर हाम्रो कटि नसकेको कुरा सम्झाए<br />
अन्तिम पटक मौका मागे फेरि सबैलाइ<br />
अनि मैले मनाउन सफल भए ।<br />
<br />
सबैलाई मनाएको एक वर्ष पुग्दा नपुग्दै<br />
म मेरो जिवनमा देवी बनेर आइदिने छोरीको<br />
आमा बने।<br />
<br />
यस्तै यस्तै दुख कष्ट र संघर्षसंग<br />
जुददा  मैले<br />
मेरो बाल सखिले<br />
आआफ्नो सपना चुमेछ्न मजैले ।<br />
<br />
खतरै खतराको बवजुद भयो<br />
मेरो त विवाह अनि सन्तान पनि<br />
उत्तर के दिउ मेरी छोरीलाई<br />
मामु किन पढाई छोडनु भएको त<br />
भनेर सोधी भने ।</div>

बैसालु उमेरको रहर पूरा गर्न खोज्दा

सुमन अधिकारी म सोच्ने गर्थे दुई चुल्ठोको बिचमा सिन्दुर भरेको दिन नाडि भरी चुरा छिन छिन बजाउदै, त्यो जन्म घरबाट बिदा हुदै पराइको घरल...